รายได้ 400-1,000 สำหรับคนทำงานประจำในโรงหล่อทองเหลือง นอกจากนี้หมู่บ้านนาสะไมย์ ยังเป็น “ศูนย์เรียนรู้ด้านหล่อทองเหลือง” ที่เปิดสำหรับให้ผู้สนใจเข้ามาเรียนรู้ และหากมีลูกหลานมาช่วยงานในช่วงปิดเทอม ก็จะได้รับค่าขนม ถึงวันละ 200-300 บาท ขึ้นอยู่กับฝีมือและความขยัน มีงาน มีเงิน คนที่นี่จึงแทบไม่จำเป็นต้องออกไปหางานทำที่อื่นเลย

      ในอดีต คนรุ่นตา รุ่นยาย มีโอกาสเข้าไปทำงานที่โรงกลึงในกรุงเทพฯ ก็ได้หอบหิ้วเอาประสบการณ์การทำงาน มาถ่ายทอดสู่รุ่นลูกรุ่นหลาน นอกจากเรียนรู้การหล่อแล้ว ยังได้รับเอาวิถีชีวิตของคนจีนที่เป็นนายจ้าง ซึ่งเป็นคนที่มีทั้งความขยัน อดทน ซื่อสัตย์และอดออม มาใช้ในการทำงาน จะเห็นว่าอุปกรณ์เครื่องใช้ในการหล่อทองเหลืองหลายชิ้นยังคงเรียกชื่อทับศัพท์ภาษาจีน เช่น เซี่ยน ที่แปลว่า กลึง สังฆภัณฑ์ต่างๆ ที่ทำจากทองเหลือง จำนวนไม่น้อยถูกส่งไปขายทั่วประเทศ อย่างร้านรวงหลายร้านที่เสาชิงช้า ใจกลางกรุงเทพฯ ส่วนใหญ่ก็เป็นฝีมือของช่างหล่อจากหมู่บ้านนาสะไมย์ในแผ่นดินที่ราบสูงเช่นกัน